Καλώ ς ήρθατε ΣΤΗΝ Ηλεκτρονική σελίδα Η ΤΟΥ χωριού μας, Κλίνδια Ηλείας. Στόχος μας είναι η πρόσβαση και η έγκαιρη ενημέρωση για κάθε διαφορετικό χρόνο που προσέχουμε για τον διάλογο για τους χρήστες και το χωριστό μας.
Ο ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ….. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΠΑΛΛΙΚΑΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΙΑ…!
Απόσπασμα από το βιβλίο των ΗΛΙΑ ΠΑΝ. ΤΟΥΤΟΥΝΗ & ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ “O ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ O ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΝΝΙΑΣ - ΟΙ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ ΤΟΥ ΩΛΕΝΟΥ”
Ο Ασημάκης Μπαλάσκας καταγόταν από το χωριό Κλειντιά (Κλεινδιά) του σημερινού δήμου Ωλένης. Ο πατέρας του και ο παππούλης του εξασκούσανε το επάγγελμα του μυλωνά για πολλά χρόνια. Η μάνα του καταγόταν από το χωριό Αντρώνι και ήταν κόρη του Νιόνιου Σίνου, γόνος μιας μεγάλης οικογένειας που διέπρεπε στο Αντρώνι.
Οι Σιναίοι ήσαν πολυμαθείς τεχνίτες και είχαν αναλάβει να επισκευάζουν όλους τους μύλους της ευρύτερης περιοχής, για λογαριασμό των Λαλαίων Τούρκων. Η φήμη τους είχε εξαπλωθεί σ’ ολόκληρη την Ηλεία, Αρκαδία και Αχαΐα. Πέραν από τις επισκευές των μύλων που είχαν αναλάβει από τους Τούρκους, κατασκεύαζαν και επισκεύαζαν οτιδήποτε εργαλείο υπήρχε στην περιοχή, από όπλα μέχρι και ωρολόγια.ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΣΕΛΛΗΕΙΣ ΜΕ ΠΑΛΙΟΠΟΤΑΜΟ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ,
ΤΟ ΜΠΕΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΕΙ ΓΕΦΥΡΙ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟΠΟΤΑΜΟ,
ΤΟ ΑΝΤΡΩΝΑΙΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ή ΥΠΕΡΑΝΑΛΥΣΗ;
Όλοι έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε κάτι πριν πραγματοποιηθεί.
Το ίδιο κάνει ο αρχιτέκτονας. "Βλέπει" το κτίριο πολύ πρωτού υλοποιηθεί.
Το ίδιο κάνει ο γλύπτης. Βλέπει το άγαλμα εκεί που οι άλλοι βλέπουν ένα κομμάτι μάρμαρο.
Το ίδιο κάνει ο αγρότης, καθώς οργώνει και φυτεύει τον σπόρο μήνες πρωτού ανθίσει.
Χρησιμοποιούμε την φαντασία μας για να φτάσουμε σε κάτι που ακόμα δεν υπάρχει,
και στην συνέχεια με την λογική μας, αμέτρητη υπομονή, επιμονή και άπειρα λάθη, φτάνουμε στον σκοπό μας.
Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του όνειρο, που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν.
Μην ζητάς λοιπόν την γνώμη ανθρώπων που δεν ακολουθούν το δικό τους όνειρο,
ανθρώπων με περιοριστικά πιστεύω, ανθρώπων που δουλεύουν για το όνειρο κάποιου άλλου.
Θέσε τον εαυτό σου, ανάμεσα σε επιτυχημένους ανθρώπους, σε ανθρώπους θετικούς, σε ανθρώπους που ακολουθούν το δικό τους όνειρο.
Άλλωστε όπως έλεγε ο μεγάλος Τζιμ Ρον, είμαστε το μέσο όρο των 3 ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε περισσότερο!
Σε κάθε τι καινούριο που ξεκινάς, σε κάθε νέα σου απόφαση, οι πρώτες αρνήσεις που θα ακούσεις, θα είναι απο τον περίγυρό σου!
Ευχαρίστησέ τους για την άποψή τους, και απλά προχώρα παρακάτω. Γιατί εκείνοι δεν βλέπουν αυτό που βλέπεις εσύ.
Ο Άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος (Πάουλο Κοέλιο, Βραζιλία)
Ένας άνθρωπος, το άλογό του και ο σκύλος του, περπατούσαν σε ένα δρόμο. Ξαφνικά έπιασε μία δυνατή βροχή και έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Τότε τους χτύπησε ένας κεραυνός και έχασαν τις ζωές τους. Δεν αντιλήφθηκαν όμως ότι είχαν περάσει στον άλλο κόσμο και θεώρησαν ότι σταμάτησε η βροχή, οπότε μπορούσαν να συνεχίσουν την πεζοπορία τους. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός, ο ήλιος έκαιγε και οι τρεις είχαν διψάσει πολύ. Μέχρι που συνάντησαν μία τεράστια πύλη που οδηγούσε σε ένα υπέροχο μέρος.
Ο άνθρωπος ρώτησε το φύλακα της πύλης ποιο ήταν αυτό το μέρος και ο φύλακας απάντησε πως ήταν ο παράδεισος. Ο άνθρωπος ρώτησε και πάλι, αν θα μπορούσαν να ξαποστάσουν και να πιουν λίγο νερό. Τότε ο φύλακας του απάντησε πως ο άνθρωπος μπορεί, τα ζώα όχι. Ο άνθρωπος, όσο και αν διψούσε, δε μπορούσε να αφήσει τους φίλους του. Χαιρέτισε και έφυγε.
Βρέθηκε σε ένα μονοπάτι ακόμα πιο όμορφο που τον οδήγησε σε μία πύλη που όμοια δεν είχε ξανά δει. Ένας πανέμορφος τόπος! Πλησίασε τον φύλακα της πύλης και τον ρώτησε αν θα μπορούσαν να ξεδιψάσουν κάπου και ο φύλακας τους οδήγησε σε μία πηγή. Ήπιαν αρκετό νερό και αφού ξεδίψασαν, ο άνθρωπος ρώτησε το φύλακα πως λέγεται αυτό το μέρος και ο φύλακας απάντησε πως είναι ο παράδεισος. Ο άνθρωπος απορημένος του είπε πως και στην άλλη πύλη που ρώτησε, πάλι ο παράδεισος είπαν ότι είναι. Και ο φύλακας απάντησε
«Όχι, εκεί ήταν η κόλαση. Εκεί μένουν όλοι αυτοί που είναι ικανοί να εγκαταλείψουν απλόχερα τους φίλους τους μόνο για τη δική τους ευχαρίστηση.»
ΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ
Απο μικροί όλοι μας αναζητούσαμε πρότυπα!
Με αυτούς ταυτιζόμασταν, σε αυτούς θέλαμε να μοιάσουμε και πολλές φορές κάποιοι εξ ημών,
κοιμόμασταν με τα βιβλία κάτω απο το μαξιλάρι μας για να δούμε και το...ανάλογο όνειρο!
Όλοι οι ήρωες είχαν ένα κοινό: Την αγάπη για αναζήτηση!
Κάποιοι για να δουν τον κόσμο, να βρουν το χαμένο θυσαυρό, να σώσουν μια αγαπημένη,
ή να περάσουν τις απαραίτητες δοκιμασίες για να εξαγνιστούν.
Αλλά σε κάθε μύθο/παραμύθι, στην πραγματικότητα αυτή η αναζήτηση έχει ένα και μόνο σκοπό:
Tην αναζήτηση του εαυτού μας - Γνώθι Σ αυτόν
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει τον ταξιδευτή που κρύβετε μέσα σε όλους μας.
Έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους Δράκους και τις κακιές μάγισσες!
Έτοιμοι να διαβούν το δύσκολο δρόμο , και να φτάσουν στις εσχατιές του κόσμου, αρκεί να βρούν το μεγάλο μυστικό.
Το μυστικό που θα απελευθερώσει την ασύλληπτη δύναμη που κρύβεται μέσα μας.ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Η απίστευτη ζωή των τζιτζικιών
Σ’ αυτό το πανέμορφο και πολύ συγκινητικό βίντεο, μαθαίνουμε τον κύκλο ζωής του ταπεινού και γνώριμου τζιτζικιού, που όπου να’ ναι θα αρχίσει να τραγουδάει έξω απ’ τα παράθυρά μας. Πιθανότατα δεν γνωρίζατε ότι το τζιτζίκι, με μια πρώιμη μορφή, ζει σαν ταπεινό σκουλήκι κάτω από το έδαφος για δεκαεπτά χρόνια.
Ή πως, από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια, σκαρφαλώνει στα δέντρα, βγάζει φτερά κι αρχίζει να τραγουδά, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Λίγες εβδομάδες αργότερα, πεθαίνει.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 2.500 είδη τζιτζικιών, τα οποία μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε τρεις κατηγορίες. Κάποια ζουν 17 χρόνια κάτω από τη γη, άλλα 13 και κάποια άλλα 4. Τα έξι είδη τζιτζικιών που συναντάμε στην Ελλάδα, δε, είναι από αυτά που ζουν 4.ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Αν θες να ταρακουνήσεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να ταρακουνήσεις τον εαυτό σου. "
Ο Πυθαγόρας ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους της ανθρωπότητας, μας άφησε κάποιες καταπληκτικές αρχές για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας
αλλά και ένα φίλτρο τριών ερωτήσεων που πρέπει να υποβάλλουμε τον εαυτό μας πριν κοιμηθούμε
ώστε σιγά-σιγά να μάθουμε την αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, τα πάθη μας, και με αυτόν τον τρόπο να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι, δηλαδή το Αιεν Αριστεύειν
Τα θρυλικά αυτά τρία ερωτήματα:
1. Που έσφαλα;
2. Τι καλό έκανα;
3. Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;
(Χρυσά Επη στίχ. 40-45)
“Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; τούτων χρη εράν σε”.
Με αυτόν τον τρόπο, εξετάζουμε τον βιο μας, και γινόμαστε πιο ευ-συνείδητοι, αποκτούμε μεγαλύτερη συν-ειδητότητα του τι λέμε και τι κάνουμε,
ώστε και περιορίζουμε τα λάθη μας, και ο λόγος μας, γίνεται όφελος για τον αδελφό μας, όχι κολακείες,
αλλά αλήθειες με τρόπο που βοηθούν τον άλλο να κατανοήσει τυχόν λάθη του.
Βελτιωνόμαστε διαρκώς, αλλάζουμε προκατειλημμένες απόψεις και αποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις, και ξαναμαθαίνουμε τυχόν ελλείψεις μας.
Γιατί στον αιώνα που ζούμε, αμόρφωτος δεν είναι εκείνος που δεν γνωρίζει να γράφει και να διαβάζει,
αλλά εκείνος που δεν μπορεί να μάθει, να ξεμάθει και να ξαναμάθει...
Ένα βράδυ ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.
Ο ένας είναι το κακό.
Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το καλό.
Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό."
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του, "ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά, "αυτός που ταΐζεις."
Ο ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ….. ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΠΑΛΛΙΚΑΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΙΑ…!
Ένας άνθρωπος, το άλογό του και ο σκύλος του, περπατούσαν σε ένα δρόμο. Ξαφνικά έπιασε μία δυνατή βροχή και έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Τότε τους χτύπησε ένας κεραυνός και έχασαν τις ζωές τους. Δεν αντιλήφθηκαν όμως ότι είχαν περάσει στον άλλο κόσμο και θεώρησαν ότι σταμάτησε η βροχή, οπότε μπορούσαν να συνεχίσουν την πεζοπορία τους. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός, ο ήλιος έκαιγε και οι τρεις είχαν διψάσει πολύ. Μέχρι που συνάντησαν μία τεράστια πύλη που οδηγούσε σε ένα υπέροχο μέρος.
Απο μικροί όλοι μας αναζητούσαμε πρότυπα!
Σ’ αυτό το πανέμορφο και πολύ συγκινητικό βίντεο, μαθαίνουμε τον κύκλο ζωής του ταπεινού και γνώριμου τζιτζικιού, που όπου να’ ναι θα αρχίσει να τραγουδάει έξω απ’ τα παράθυρά μας. Πιθανότατα δεν γνωρίζατε ότι το τζιτζίκι, με μια πρώιμη μορφή, ζει σαν ταπεινό σκουλήκι κάτω από το έδαφος για δεκαεπτά χρόνια.
